όταν καποτε ο Ταχτσης είπε... για τον τάδε λογοτέχνη:... "Έλα, μωρέ, ποιος είναι... πίνει και κανένα κρασάκι που και που..." κλωνιστήκαμε...
Όταν είδαμε τον θάνατό του Ταχτσή... τότε καταλάβαμε... γιατί ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ τόσο τον λαμπρό λογοτέχνη μας... Έχουμε γνώση και ερευνούμε αυτά που ακούμε... ή αυτά που γράφουν κάποιοι...
Στίχοι:
Στη βρύση τη βουνήσια, σιμά ειν΄ η φλαμουριά.
Στον ίσκιο της καθόμουν, να ονειρευτώ συχνά.
Ή χάραζα στη φλούδα ονόματα ιερά,
και πάντα εκεί γυρνούσα, σε λύπη σε χαρά, σε λύπη σε χαρά.
Μια μέρα ταξιδεύω σε μέρη μακρινά.
Περνώ να χαιρετήσω ξανά την φλαμουριά.
Βουϊζαν τα κλαδιά της σα να μου κράζαν, ώ!
Κοντά μου πάντα μείνε, να βρεις γαλήνη εδώ, να βρεις γαλήνη εδώ.
Μακριά τώρα στα ξένα δεν έχω τη χαρά,
που ένοιωθα κει πάνω, κοντά στη φλαμουριά.
Στο νου μου πάντα μένει τ΄ολόχαρο χωριό.
Στ΄ αυτιά μ΄ακούω πάντα, θα βρεις γαλήνη εδώ, θα βρεις γαλήνη εδώ.